Szkodniki drewna

Podobnie jak większość Cerambycidae, chrząszcze domowe są typowymi owadami ksylofagicznymi, tj. (Ich larwy) żywią się drewnem. W języku greckim hylotrupes oznacza „świder drzewny”. Naturalnie i wyłącznie rozwijają się w umierającym lub martwym żywicznym lesie, ale szczególnie lubią obrabiane drewno (tarcica, podłogi…). W XIX wieku było ich dość mało, ale nowe techniki budowlane sprzyjały ich rozprzestrzenianiu się, szczególnie po opracowaniu drewnianych dachów przemysłowych. Wraz z termitami; są obecnie publicznym wrogiem nr 1 żywicznego drewna konstrukcyjnego w Europie. Chrząszcze długonogie są biednymi lotnikami; pełzają głównie.

Gatunki owadów Ksylofagicznych

Spośród 250 gatunków Cerambycidae znalezionych we Francji, tylko 4 gatunki mogą się rozwijać (w naszych domach, budynkach, muzeach ...) kosztem budowy drewna i obrabianego drewna. Hylotrupes bajulus jest jedynym gatunkiem, który atakuje resiniferous lesie; inne gatunki należące do rodzaju Trichoferus żywią się lasami liściastymi.

Owad Dorosły Spuszczela Pospolitego

Rozmiary

Zmienna, od 10 do 20 mm długości, a nawet do 25 mm; kobiety są większe niż mężczyźni.

Aspekt

Wydłużone owady, lekko płaskie grzbietowo-brzusznie. Jedenaście przegubowe, nitkowate anteny (dłuższe u mężczyzn niż u kobiet), dłuższe niż klatka piersiowa, ale w przeciwieństwie do wielu innych chrząszczy z długimi rogami, znacznie krótsze niż reszta ciała. Protothax w kształcie serca ma dwa płaskie, błyszczące narośle na swojej grzbietowej twarzy. Elytra ma szorstki wygląd i ma paski i plamki białawego włosia, mniej lub bardziej widoczne w zależności od warunków, w których osoby umarły i były trzymane, oraz od ich koloru. Owipositor samic jest zwykle dość widoczny.

Kolor owada

Jasnobrązowy żółty do bardzo ciemnobrązowego, mniej lub bardziej błyszczący.

Larwa Spuszczela Pospolitego

Rozmiary Larwy

3 mm, gdy się wyklują, średnio 20–25 mm na końcu rozwoju, a czasem nawet 30 mm.

Aspekty

Miękki, cylindryczny korpus. Głowa jest głęboko w opłucnej, która jest nieco szersza niż brzuch. Segmentacja brzucha jest dość widoczna. Nogi są raczej krótkie, ale dość widoczne.

Kolor

Błyszczący kremowy do białego koloru kości słoniowej; brązowawe żuchwy, klatka piersiowa brązowa w przedniej części i kremowa biel w tylnej części.

Atakowane materiały przez spuszczela

Chrząszcze domowe to zdecydowanie najbardziej niebezpieczne owady ksylofagiczne dla żywicznego drewna konstrukcyjnego (belki, legary…)  Bardzo suche drewno przechowywane w dobrze ogrzanych miejscach szczególnie je przyciąga; wolą miękkie części (bielenie) i łatwo atakują meble i podłogi. Na zewnątrz, oprócz martwego lub umierającego drewna, szczególnie dobrze rozwijają się w słupach elektrycznych i telefonicznych. 

Szczególnie narażone jest drewno sosnowe (sosna morska, sosna zwyczajna, sosna czarna austriacka…); Uważa się, że jodła, świerk, modrzew, sosna Douglas są mniej podatne na atak. Żuchwy żubrów domowych są bardzo potężne: gdy poruszają się po swoich galeriach, larwy mogą przebić się przez płytki ołowiowe lub cynkowe pokrywające niektóre spreparowane lasy.

Do rodziny kołatków należą chrząszcze małe, zwykle ciemno ubarwione, o ciele walcowatym, wydłużonym bądź krótkim i owalnym. Długość ciała krajowych chrząszczy waha się w gra-
nicach 1,5-9 mm. Prawie u wszystkich gatunków czułki osadzone są na bokach głowy tuż przed oczami. Ze względu na budowę wyróżnia się kołatków czułki nitkowate, 11-członowe lub 10-członowe, przy czym trzy ostatnie człony są zwykle dłuższe od poprzednich, oraz czułki piłkowane lub grzebykowate. Niektóre rodzaje mają biczyk czułków zbudowany z krótkich, małych, nitkowato ułożonych członów, natomiast trzy ostatnie człony, znacznie dłuższe i szersze od członów biczyka, tworzą piłkowaną buławkę. W tym wypadku czułki składają się z 8-10 członów.

Chrząszcz ma głowę dużą, głęboko wciągniętą w przedtułów. Przedplecze węższe niż szerokość nasady pokryw, wypukle sklepione, z zasady kapturowato nakrywa głowę. Jego boki mają  najczęściej ostre krawędzie. Czasem są zaokrąglone. U niektórych gatunków na tarczy przedplecza występuje pagórkowate wzniesienie w kształcie garbu. Pokrywy bezładnie kropkowane bądź też kropki na pokrywach ułożone są w regularne szeregi. Na odwłoku znajduje się pięć widocznych pierścieni. Zapiersie i pierwszy segment odwłoka z wgłębieniami lub bez wgłębień do chowania nóg. Stopy składają się z pięciu członów.

Rodzina kołatków (chrząszcze) zajmuje stanowisko przejściowe między rodzinami Bostrychidae i Ptinidae. Wyraźnie pięcioczłonowe stopy u chrząszczy z rodzin Anobiidae i Ptinidae odróżniają się od chrząszczy należących do rodziny Bostrychidae. Główną cechą odróżniającą chrząszcze z rodzin Anobiidae i Ptinidae jest miejsce osadzenia i budowa czułków Chrząszcze z rodziny Ptinidae mają czułki osadzone blisko siebie na czole między oczami. Ostatnie trzy człony czułków nie są wy-
raźnie dłuższe od członów poprzednich. Larwy kołatków są mięsiste, łukowato zgięte, drobnowłosione, opatrzone trzema parami nóg tułowiowych. Całe ciał jest białe, tylko głowa jest zwykle ciemniejsza.

Niektóre gatunki kołatków rozwijających się w drewnie uderzają w porze godowej głową i przedpleczem o drewno, wskutek czego powstają dźwięki przypominające odgłosy kołatania. Stąd
też powstała nazwa kołatki.

Korniki to nazwa potocznie stosowana na wszystkie szkodniki drewna. Tak naprawdę kornikowate to spora rodzina chrząszczy, z których w Polsce spotkać można do nawet100 gatunków. Są do siebie podobne, mierzą od 1 do 11 mm długości, są więc małe, posiadają wydłużony i walcowaty kształt, a ich kolor jest raczej ciemny. Zdarzają się osobniki ciemnobrunatne, czarne, a nawet lekko upstrzone. Na małej głowie znajdują się czułki zakończone buławką.

W drewnie można znaleźć larwy korników które w nim żerują. Wyglądają bardzo podobnie do larw wielu innych gatunków owadów: są barwy kremowej z ciemną głową oraz lekko wygięte.